در شرایطی که بسیاری از هم‌وطنان، فعالان و دوستداران محیط زیست، براین باورند که در شرایط فعلی که جمعیت وحوش در تمامی زیستگاه‌های ایران بشدت کاهش یافته و شمار آن‌ها روندی بسیار نگران‌کننده پیدا کرده است، شکار افتخار نبوده بلکه عین بی‌اخلاقی و ظلم در حق زیستمندان و انسان‌های نسل امروز و آینده این سرزمین است؛ خبر “ثبت میراث معنوی شکار در فهرست آثار ملی” توسط اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری که در خبرگزاری فارس منتشر شده است، بدون‌شک رخدادی نابخردانه و حیرت‌انگیز و تأسف‌آور است.
در حالی‌که خبرهای مسرت‌بخش رسیده از از اقصی‌نقاط دنیا حکایت از تقبیح اجتماعی شکار و کاهش معنادار شمار شکارچیان به‌دلیل تغییر سلوک و رفتارهای اجتماعی و انزجار جوامع از خونریزی و کشتار حیوانات که نشان از اعمال مدیریت جامع در تمامی بخش‌های دولتی دارد، به‌نظر می‌رسد هنوز در خصوص شاخص‌های تمیز هنجارها و ناهنجارهای اجتماعی، شکاف بسیار عمیق و شگفت‌آوری بین نگاه‌های نهادهای دولتی در کشور ما وجود دارد!
در دیار بختیاری که دوستی با طبیعت از قدیم‌الایام با زندگی مردمانش عجین بوده و ریشه در فرهنگ غنی و تاریخ ایلی مردمان بام ایران داشته و همچنین به‌لحاظ برخورداری این سرزمین از تنوع زیستی گیاهی و جانوری کم‌همتا، ده‌ها اثر طبیعی‌تاریخی و فرهنگی سزاوار ثبت ملی دارد که می‌تواند در دستور کار متولیان حوزه میراث فرهنگی و طبیعی استان برای ثبت در فهرست آثار ملی کشور قرار گیرند، ناباورانه شاهد ثبت میراث معنوی شکار در فرهنگ قوم بختیاری هستیم که حالا دیگر نه در سیاهه افتخارات مردمان این قوم جایی دارد و نه جای نگرانی برای به‌فراموشی سپرده شدن آن در فرهنگ امروزی مردمانش وجود دارد.
یقینا” این اقدام شگفت‌آور سازمان میراث فرهنگی، می‌تواند هدیه‌ای با ارزش به شکارچیانی باشد که هنوز کشتن یک حیوان، نه‌تنها برای آن‌ها هیچ‌گونه شرمساری و عذاب‌وجدانی نداشته بلکه یک افتخار برای آنان به‌حساب آمده که اغلب با ژستی پیروزمندانه در کنار شکارشان عکس یادگاری هم می‌گیرند!
از نکات تأمل‌برانگیز این ماجرا، عدم هماهنگی و یا شاید هم سکوت سازمان حفاظت محیط زیست در برابر این اقدام مغایر با ملاحظات محیط زیستی سازمان میراث فرهنگی است که با سیاست‌های محدود کننده شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست و همین‌طور برنامه‌های حفاظت از جمعیت کم‌شمار حیات‌وحش در زیست‌بوم‌های کشور در تناقض آشکار است.
بازتاب‌های این یادداشت:
– روزنامه اعتماد(محمد درویش): آیا پرواز بلند او در آسمان زیباتر نبود؟
– خبرگزاری کشاورزی ایران(ایانا): سیاه‌نمایی چهره میراث فرهنگی با ثبت شکار در آثار ملی
.
.