سیزده فروردین؛ روزی که طبیعت آن را دوست ندارد!
سیزده بدر، آئینی دیرینه در پیشینه تاریخی ایرانیان است که قدمتی چند هزار ساله دارد. رسمی غرورآفرین که در نزد ایرانیان مدعی ستایش آیه های پروردگار است. در آئین نوروز، سیزدهمین روز از فروردین؛ روز زمین و آشتی با طبیعت نام نهاده شده است. به رغم وجود چنین آئینی کهن در فرهنگ مردمان ایران زمین، متأسفانه در این سال ها به نام سیزده بدر، در روز طبیعت بیشترین خسارت ها را به محیط زیست طبیعی مان وارد می کنیم. در حالی که شایسته پیشینه فرهنگی مان این است که در آخرین روز جشن بزرگ نوروز بر طبیعت تازه از خواب بیدار شده سلام داده و همه موهبت های ناب آن را حرمت نهیم، باور کنید زیبنده ی مردمان این سرزمین نیست که در این روز به جای صلح و آشتی، جنگ و قهر خود با طبیعت را به نمایش بگذارند!
زبالههای پلاستیکی، شیشه، بطری های نوشابه، قوطی های کنسروی و … را در طبیعت رها می کنیم، آب ها و رودخانه ها را آلوده می کنیم و محل زندگی زیستمندان طبیعت اطراف مان را ناامن می کنیم. به دنبال افزایش جمعیت و بهره مندی بخش کثیر مردم از وسیله نقلیه شخصی برای رفتن به طبیعت به بهانه سیزده بدر و عدم برخورداری ملاحظات زیست محیطی از وزن لازم در بین این هموطنان، رها سازی و انباشت زباله ها در محیط زیست به شدت افزایش یافته و متأسفانه در روز آشتی با طبیعت چنان حجمی از زباله در طبیعت جانهاده می شود که از حد تحمل این محیط های طبیعی و زیستمندان آن فراتر می رود.
برای روشن کردن آتش شاخه درختان شکسته و بوته ها کنده می شوند و در اثر سهل انگاری جنگل ها و مراتع و زیستگاه های جانوری به آتش کشیده می شوند، اندوخته های طبیعی مان کاهش می یابد و پایداری طبیعت و سرزمین مان به شدت تهدید می شود.
شوربختانه در روز طبیعت، تخریب رویشگاه های گیاهی و آلودگی های آبی و هوایی و خسارت محیط زیست به شدت افزایش می یابد و روز احترام به طبیعت به روز عزای طبیعت تبدیل می گردد. اثرات نامطلوب و مکرر ناشی از برگزاری رسم سیزده بدر در سال های گذشته و آسیب های وارده به طبیعت، پائین بودن سطح آگاهی های عمومی و عدم توجه درخور میهمانان به هشدارهای مادر طبیعت، سبب گردیده است که طبیعت خاطره خوشی از این روز نداشته باشد.
امید است با ظرفیتسازی فرهنگی در جامعه و آگاهی مردم از ارزشهای واقعی طبیعت و بابهره گیری از آموزه های دینی و بر بنیاد پیشینه قانونی و تاریخی سرزمین مان، طبیعت زیبای وطن در مراسم سیزده بدر سال های پیش رو شاهد رفتارهای خردمندانه و بیادماندنی از هم وطنان عزیز باشد تا سزاوارانه روز طبیعت را دوست بدارد و با خاطره ای خوش در انتظار حضور مجدد و دلسوزانه میهمانانش باشد.
حسین عبیری گلپایگانی گفته است:
۱۳ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۳:۴۴
جناب خاکپور سلام
جانا سخن از زبان ما می گویی
بنده نیز این موارد را تائید می کنم .
روحاني(سردبير) گفته است:
۱۴ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۱:۵۲
وقتی مسئولین ما در خواب هستن آیا واقعا می شه از مردم انتظار داشت قدری هم به محیط زیست توجه کنن .بین مردم ما هستن کسانی که جز مشکلات روزمره خودشون به چیز دیگه فکر نمی کنن و حتی بعضی از اونها خودشون رو هم نمی شناسن آیا براسیتی می تونن به محیط زیست هم فکر کنن متاسفانه طبیت ما دچار ظلم بزرگی شده و در برابر این نامهربانی ها کمر خم کرده امیدوارم امسال سال خوبی براش باشه و دوستداران واقعی طبیعت همیشه در کنار محیطزیست بمانن و مردم ما بدانن که آقا طبیعت هم زنده هست نفس می کشد و جان دارد او را از نعمت تنفسی پاک محروم نکنن
هومان خاکپور گفته است:
۱۴ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۰:۵۶
به حسین عبیری:
متأسفانه زباله های پلاستیکی تا دور دست ها و مناطق عشایری هم گسترش یافته است و مواد پلاستیکی به زندگی روستائیان و عشایر هم که انتظار می رود از شیوه های طبیعی زندگی بهره برند نفوذ کرده است!
درود
هومان خاکپور گفته است:
۱۴ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۱:۰۰
به روحانی:
درست است … مسئولین نیز در ایجاد ظرفیت های فرهنگی و ارتقائ سطح آگاهی های عمومی جامعه کوتاهی کردند. توجه درخوری به ایجاد زیرساخت های طبیعت گردی در مراکز گردشگری طبیعی کشور نشده است. رسانه های ملی نیز سزاوارانه با طبیعت و پاسداران آن همراه نبوده است!
ممنون دوست عزیز
ضرابیان گفته است:
۱۹ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۵:۵۰
درودبرشما
آقای خاکپورعزیز آیا شما تصور می فرمایید که مردم راضی به تخریب طبیعت هستند ؟ آیا اعتقاددارید که مشکل طبیعت ما ریختن زباله است ؟ این فرهنگ کذایی چیست که همه می خواهند آن را بسازند ومردم را با آن آدم کنند ؟این مردم نادان که هستند وازکجا آمده اند که برای هرکاری باید برایشان فرهنگ ساخت ؟ پس مردم کشور چندهزارساله ایران کجا هستند ؟ آیا این فرهنگ سازان از کره دیگری آمده اند واز همین مردم نیستند ؟ آیا مظلوم تر از ملت ما ، ملتی سراغ دارید ؟
شادوپایدارباشید
عیسی آذرگر گفته است:
۲۰ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۰:۵۴
دوست من سلام
روزگار خوش
از طریق ایران بلاگ با وبسایتت آشنا شدم . یکی از وبسایت های فعال هستی و وقتی آمدم لذت بردم
من هم دانش آموخته جغرافیا هستم و به نوعی با شما همکارم . یعنی در جهاد کشاورزی در بخش های فرهنگی مشغول به کار هستم .
از شهرم و از روستاهایم مینویسم
از سیزده هم مطلبی دارم . سری بزنید و اگر علاقه مند بودید خوشحال میشوم همدیگر را لینک کنیم .
وبسایتت هم زیباست . هم زیبا و هم هدر بسیار زیبایی داری . مطالب خیلی خوبی هم . هم از خودت نوشته ای و هم گردآوری کرده ای .
ادامه بدهید . برایتان آرزوی موفقیت دارم
شبهای آینده سعی میکنم . بیشتر مطالبت را بخوانم و نقد کنم .
یا حق نازار
http://kamyaranian.blogfa.com
http://pelangan.blogfa.com
http://keshawarzi.blogfa.com
امين خزاعي گفته است:
۲۰ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۳:۵۹
عرض ما نیز فرمایش شماست.
با سپاس از شما.
هومان خاکپور گفته است:
۲۰ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۰:۲۸
به عیسی آذرگر:
مناطق زاگرس نشین به عنوان یکی از مهمترین زیست بوم های مهم کشور با تولید بالغ بر ۴۳ درصد آب کشور، در طول تاریخ مورد کم مهری های زیادی قرار گرفته و به همین علت از توسعه یافتگی درخور و سزاواری برخوردار نشده است. همین عدم توسعه یافتگی و عدم برخورداری از سهم متناسب صنعت و … نیز سبب گردیده است معیشت بخش اعظمی از اهالی آن بر طبیعت متکی باشد و به رغم درآمد سرانه پائین خانوارها، آن طبیعت زیبا را به آستانه تخریب نزدیک کند!
امید است با تلاش همه دوستداران این طبیعت کم همتا و معرفی ظرفست های طبیعی کم همتایش، سهم اندکی در کنترل عوامل تخریب و سهم خواهی آن از زیرساخت های صنعتی، کشاورزی، اکوتوریسم و … داشته باشیم.
ممنون دوست عزیز
هومان خاکپور گفته است:
۲۰ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۰:۲۹
به امین خزاعی:
ممنون دوست عزیز …
هومان خاکپور گفته است:
۲۰ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۱:۵۳
به ضرابیان عزیز:
درست است که ریختن زباله توسط برخی مردم، تنها مشکل محیط زیست نیست! اما حتمن شما هم باور دارید که نه همه مردم بلکه برخی افراد در اثر ناآگاهی نه به عمد، زباله های خود را در طبیعت و در حاشیه جاده ها رها می کنند و مناظر دیداری آزار دهنده ای را بوجود می آورند. این دسته از مردم احساس مسئولیت درخوری در برابر طبیعت و محیط زیست طبیعی شان نداشته و از عواقب این رفتارهای نامعقول خود آگاهی لازم را ندارند. برای اینگونه افراد اهمیت منابع طبیعی و ضرورت صیانت از آن آمزش داده نشده و هیچگونه دوستی بین آنان و طبیعت برقرار نشده است. بدین لحاظ است که رسانه های دیداری و شنیداری و … وظیفه خطیری بر عهده دارند تا با آگاهی رسانی عمومی وزن ملاحظات زیست محیطی را در جامعه به جایگاه سزاوار رسانند، آموزش و پرورش توجه بیشتری به پرورش کودکان و دانش آموزان بنماید تا آنان سفیران برقراری دوستی خانواده و طبیعت باشند و …
ممنون و موفق باشید دوست عزیز
احمد پازوکی گفته است:
۲۱ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۰:۱۶
سلام بر هومان عزیز. سال نو مبارک. به قول دکتر کریم زادگان، نگهبانی از محیط زیست سه بخش دارد: فرهنگ سازی، فرهنگ سازی و فرهنگ سازی.
ضرابیان گفته است:
۲۱ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۱:۰۳
درودبرشما
دربحث آموزش با شما موافقم ولی این که بگوییم داریم فرهنگ سازی می کنیم اشتباه است وخودبزرگ بینی یعنی خود را درسطحی می بینیم که قادریم برای ملتی چندهزارساله فرهنگ بسازیم!درحالی که فرهنگ ساختنی نیست واگرهم باشد ما دراین سطح نیستیم .
مشکل محیط زیست ماریختن زباله نیست .تمام زباله های رهاشده در طبیعت را با کمک همین مردم می توان در چند روز جمع آوری کرد ولی آیا می توانید آثارمخرب جاده سازی در دل جنگل ها وکوهستان ها ،سد سازی غیراصولی ،ویلا سازی،قطع گسترده درختان کهنسال و….. را پاک کنید . این ها که به دست مردم صورت نمی گیرد . مشکل اصلی تفکری است که مردم را نسبت به هر آن چه که درمالکیت آنان نیست ، بی تفاوت می کند .
شادوپایدارباشید
نیما گفته است:
۲۳ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۰۳:۳۹
دست در دست یکدیگر دهیم به مهر محیط زیست خویش را کنیم آباد .حداقل جلوی نابودیش رو بگیریم .
هومان خاکپور گفته است:
۲۶ فروردین, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۹:۴۶
به نیما:
واقعیت هم همین است؛ دستگاه های متولی هم در شرایط کنونی فقط اندکی سرعت تخریب را کم می کنند!
درود