چشم «هامون» منتظر باران رحمت و خردمندی است!
دریاچه هامون در این سال ها فقط بر روی نقشه های جغرافیا وجود دارد. سومین دریاچه بزرگ ایران که خشکسالی های پی در پی دهه ی اخیر و نامدیریتی حاکم بر منابع آبی آن، این بزرگ ترین پهنه آبهای شیرین سیستان را به یکی از بزرگ ترین کانون های برداشت ماسه و ریزگرد بدل ساخته است!
هامون بزرگ که حکیم طوس در شاهنامه با نام «زره» از آن یاد می کند از ۳ دریاچه کوچک به نام های صابری، پوزک و هامون تشکیل شده است که در ترسالی ها و در زمان پرآبی، وسعت آن ها به ۵۶۶ هزار هکتار می رسیده است که از این مقدار ۳۸۲ هزار هکتار آن متعلق به ایران و مابقی آن در سرزمین افغانستان واقع شده است. در سال های نه چندان دور رودخانه هیرمند به همراه خاشرود و فراه و هاروت رود و شوررود و حسین آباد و نهبندان، دریایی با ظرفیت قریب به ۱۰ میلیارد متر مکعب آب را به زیستمندان سیستانی اش هدیه می کرده است.
شوربختانه باید باور کرد که دریاچه هامون به عنوان هفتمین تالاب بین المللی جهان و بزرگ ترین دریاچه آب شیرین کشور، می رود که تقریباً برای همیشه از روی نقشه های جغرافیایی پاک شود! دریاچه ای که در ایران قدیم از لحاظ مذهبی دارای تقدس بوده و تا دو دهه قبل هم هر ساله پذیرای بیش از یک میلیون پرنده مهاجر بوده است حالا به کمک بادهای پرسرعت به تهدیدی جدی برای صدها آبادی و شهر بدل گشته و هزاران نفر صیاد و دامدار را بیکار و سرگردان نموده است! و یکی از بزرگ ترین آوارگی های زیست محیطی سال های اخیر وطن را رغم زده است.
خشکسالی های سال های اخیر و عدم پایبندی افغان ها به رای کمیسیون دلتا و قرارداد ۱۳۵۱ دولت ایران و افغانستان مبنی بر آزادسازی ۲۶ متر مکعب آب در هر ثانیه در رودخانه هیرمند و عدم رعایت حق آبه های طبیعی تالاب های بین مللی از سوی افغان ها و وجود دامهای سنگین و سبک زیاد و تردد خودروها در بستر دریاچه و ساختار کشاورز آبی سنتی و نامتناسب با محدودیت های منابع آبی منطقه و نهایتا” نبود یک استراتژی مشخص و خردمندانه در منطقه به رغم مطالعات فراوان صورت گرفته، جملگی سبب گردیده اند تا امروز هامون چشم انتظار قطره ای از آب هیرمند و بارش باران های رحمت بر سرزمین نیمروز باشد …
بنابراین همه باید دعا کنیم
تا باران های رحمت دوباره بر سیستان ببارند و آن دیار نیمروز را از خشکسالی برهانند
و دعا کنیم
تا دولتمردان مان با تقویت روابط دیپلماتیک و از طریق رایزنی با سازمان های بین مللی، طرف افغانی را متقاعد گردانند تا بر بنیاد خردمندی و اصل پروانه به رعایت حق آبه ها پایبند گردد
و دعا کنیم
تا قبل از آنکه خیلی دیر شود مدیران اجرائی مان به یک استراتژی مشخص و پایدار در منطقه دست یابند تا با شناسایی تمامی تهدیدها و ظرفیت های موجود، با خردمندی نسبت به مهار عوامل تهدید اقدام شود و با تدوین برنامه توسعه پایدار منطقه و ایجاد هماهنگی بین سازمانهای ذیربط از تمامی ظرفیت های یک عزم ملی و بینمللی در جهت حل معضل منطقه استفاده کنند.
سيامك گفته است:
۲۳ آبان, ۱۳۸۹ در ساعت ۲۲:۳۶
هومان جان.دستاوردشماازدیارسیستان جالب بود.استفاده کردم.
پاسخ:
خوشحالم که مورد استفاده شما دوست عزیز قرار گرفت.
درود
چشم «هامون» منتظر باران رحمت و خردمندی است! | ISAUKM BlogsISAUKM Blogs گفته است:
۲۳ آبان, ۱۳۸۹ در ساعت ۲۳:۲۸
[…] می رسیده است که از این مقدار ۳۸۲ هزار… … GreenBlog این نوشته در وبلاگها ارسال و «هامون», است, باران, […]
سايه آب گفته است:
۲۴ آبان, ۱۳۸۹ در ساعت ۰۸:۴۲
چشم هامون منتظر پر آب شدن است همان آبی که « سهراب » از آن چنین یاد می کند: لب دریا برویم / تور در آب بیندازیم/ و بگیریم طراوت از آب / ریگی از روی زمین برداریم / وزن بودن را احساس کنیم.
فقط به شرطی که باران ببارد.
پاسخ:
دیار نیمروز بیشتر از بارش باران تشنه بارش خردمندی است …
درود بانو
محمد درويش گفته است:
۲۴ آبان, ۱۳۸۹ در ساعت ۱۱:۵۰
چشم هامون بیشتر از آن که به آسمان دوخته شود، باید چشم انتظار مدیریتی خردمندانه در منطقه باشد. اگر به جای همه ی تسهیلاتی که در اختیار همسایه شرقی قرار می دادیم، فقط آب هیرمند را از آنها طلب می کردیم، بی شک دریاچه هامون هنوز هم می توانست به حیات شکوهمند خود ادامه دهد.
درود …
به محمد درویش عزیز:
درست است رفیق … همین حالا میلیاردها تومان خرج احداث دیوار ۱۰۰۰ کیلومتری مرزی با کشور افغانستان می شود به آن امید که امنیت برقرار شود. ای کاش کمی هم تلاش برای برقراری امنیت در حیات طبیعی سیستان می شد تا هامون ها هم احساس امنیت می کردند.
درود
حسین گفته است:
۲۵ آبان, ۱۳۸۹ در ساعت ۱۲:۴۱
سلام بر شما وتشکر از مطلب مسئولانه تان.
به ایمیلتان مطلبی فرستادم که امیدوارم مقبول افتد.
موفق وپیروز باشید.
پاسخ:
وظیفه است و این حداقل کاری است که می توانم برای آن دیار زیبا انجام دهم.
ممنون دوست عزیز
علی رضا گفته است:
۲۶ آبان, ۱۳۸۹ در ساعت ۱۳:۴۱
آب می تواند منبع بنیادین برای صلح، امنیت، همکاری و منازعه در روابط و سیاست خارجی دولتها بشمار آید.
محدودیت آب در یک منطقه، به ایجاد چرخه ای از انواع نا امنی ها منجر میشود. تهدیدات فراگیری چون: گرد و غبار ، مواد مخدر، بیماری ایدز، تروریسم، آلودگی، فقر فراگیر و معضلات محیط زیستی، براحتی از مرزهای ملی عبور و عواقب شوم آن به تمام دنیا سفر می نماید. در مقابل طیفی از نا امنی های فوق الذکر، فرا روایت امنیت انسانی، معرف طیفی از انواع امنیت چون امنیت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، سلامت ، فردی، زیست محیطی است. امنیت انسانی ارتباطی با تسلیحات ندارد. امنیت انسانی ، علاوه بر توجه به مادیات مورد نیاز برای معیشت، به زندگی و شان انسانی مرتبط است و مشارکت معنا دار در زندگی اجتماعی را امکان پذیر می نماید. ارتقا امنیت انسانی در حوزه آبراهه های بین المللی در ایران نه تنها برای ملت شریف ایران، بلکه برای همسایگان ایران نیز امنیت و ثبات به ارمغان خواهد آورد.
به علیرضای عزیز:
ایجاد اشتغال و مدیریت مشارکتی و ارتقاء شاخص های رفاهی در جوامع محلی در مرزهای کشور، انواع امنیت را به دنبال خواهد داشت. اگر به جای این همه هزینه های نظامی و سیاسی در مرز همسایه شرقی به فکر باز گرداندن نشاط و آبادانی در سیستان و بلوچستان بودیم هر گز ناهنجاری های کشور همسایه نمی توانستند تهدیدی جدی برای ملت ما باشند. در معرفی ظرفیت های کم همتای سیستان و بلوچستان به شدت نابخردی صورت گرفته و شوربختانه سیاه نمایی شده و ظلمی بزرگ بر مردم مهربان و زلال آن دیار صورت گرفته است. باید تلاشی مضاعف کرد تا ظرفیت های حقیقی آن دیار معرفی شوند و مدیریتی خردمندانه بر آن سرزمین حکم فرما گردد.
درود دوست عزیز
فرشاد جهانبخشی گفته است:
۲۸ آبان, ۱۳۸۹ در ساعت ۲۲:۵۰
باسلام هومن عزیز از اینکه دامنه رسالت شما تا سیستان رفته نشان از ظرفیت بالای شمادارد
هومان خاکپور گفته است:
۲۹ آبان, ۱۳۸۹ در ساعت ۰۰:۰۹
به فرشاد جهانبخشی عزیز:
ممنون فرشاد جان … کاش توانی داشتم که سزاوارانه تر از طبیعت وطن حراست و پاسداری می کردم.
درود
R.RAHDARI گفته است:
۱۶ آذر, ۱۳۸۹ در ساعت ۱۶:۴۹
با سلام
بنده به نوبه خود از مطالب شما در مورد این منطقه تشکر می کنم .
در سفرتون به چابهار من ملاقات چند دقیقه ای با شما داشتم و یک سی دی عکس خدمتتون فرستادم.
موفق باشید
هومان خاکپور گفته است:
۱۶ آذر, ۱۳۸۹ در ساعت ۲۳:۱۹
به رضا راهداری:
سفر به دیار نیمروز و آشنائی با دوستانی چون شما در چابهار و … برایم بسیار ارزشمند و فراموش نشدنی بود و هر گز محبت های شماها را از یاد نخواهم برد.
به همکاران عزیز سلام بنده را برسانید.
زنده و مانا باشی دوست عزیز
حجت گفته است:
۳۰ فروردین, ۱۳۹۱ در ساعت ۰۹:۲۰
باید دست در دست هم دهیم و برای آبادی دوباره ی هامون تلاش کنیم.