شاید کلید روحانی قفل توسعه چهارمحال و بختیاری را باز کند!
بدون شک امیدبخشترین رویکرد دولت تدبیر و امید برای استان چهارمحال و بختیاری که در ششمین سفر استانی هیأت دولت نمود عینی پیدا کرد، تعیین ظرفیتهای کمهمتای گردشگری طبیعی بهعنوان مؤلفه اصلی و زمینهساز شکلگیری توسعه پایدار این دیار بود. استان چهارمحال و بختیاری به لحاظ برخورداری از مزیتهای طبیعی نسبی مانند جنگلهای طبیعی، منابع آبی سرشار و آبشارها و چشمههای جوشان، رودخانههای خروشان و ظرفیت ورزشهای آبی، تالابها و کوهستانهای داری تنوع زیستی گیاهی و جانوری پرشمار، تنوع آب و هوایی به شکلی که میتوان برف را در تمامی ماههای سال در ارتفاعات دید و در زمستان گرما را در مناطق گرمسیری استان تجربه کرد. ظرفیتهای فرهنگ بومی و آداب و رفتارهای جوامع محلی و عشایر را نیز بایستی به این سیاهه اضافه کرد.
اکثر کارشناسان و متخصصین منابع طبیعی و محیط زیست کشور بر این باورند که اضافه بر عدم توسعهیافتگی، طراحی غلط و هدفگیری نادرست در برنامههای توسعهای، بسترساز ظهور عوامل تخریب رویشگاههای طبیعی بوده و با افزایش جمعیت و نیازهای اشتغالزایی، روند قهقرائی کنونی حاکم بر زیستبومهای کشور را شدت بخشیده است.
شوربختانه در تمامی برنامههای توسعهای ده دولت قبلی، کشاورزی و یا دامداری بهعنوان محورهای اصلی توسعه استان مطرح بودند و برنامههای اجرایی و سمتوسوی توسعهای استان نیز بر اساس همین ظرفیتها بنانهاده شد. حاصل این طراحیهای توسعهای افزایش وابستگی معیشتی جوامع محلی به سرزمین بود که متأسفانه چندین برابر توان تولیدی این منابع بود. افت شدید سطح آب سفرههای زیرزمینی، فرونشست زمین و آغاز پدیده دهشتناک بیابانزایی در برخی از دشتهای استان، خشکی و یا کاهش شدید آبدهی چشمهها و چاهها، تخریب جنگلها و توسعه پدیده فاجعهبار خشکیدگی و زوال جنگلها و گونزارهای استان رهآورد چنین نگاه نادرستی به منابع و ظرفیتهای توسعهای استان بود.
ازاینرو است که رویکرد عالیترین مقام اجرایی کشور در ششمین سفر را امیدبخش میدانیم چراکه برخلاف ده دولت گذشته دیگر توسعه متکی به سرزمین را محور اصلی توسعه استان چهارمحال و بختیاری ندانسته و میخواهد هوشمندانه و خردمندانه با استفاده از مزیتهای نسبی گردشگری طبیعی، توسعه پایدار این بخش از ایرانزمین را کلید زند.
امید است قدر چنین رویکردهای توسعهای که مبتنی بر توانمندیهای اکولوژیکی و بومشناختی مناطق است دانسته شده و بر بنیاد دستآوردهای ارزشمند از این سفر دولت تدبیر و امید، طرحها و برنامههای توسعهای استان با رویکرد اشتغالزایی و اقتصاد سبز و همچنین لحاظ اثرات متقابل منابع و التزام عملی به توسعه پایدار به اجرا درآیند.
سعیدی فر گفته است:
۲۲ مرداد, ۱۳۹۳ در ساعت ۱۰:۱۷
جناب خاکپور سلام
واقفید که در پس اجرای هر طرح بزرگ سرمایه بر، کسانی هستند که طراحی می کنند برای جذب و هزینه بودجه و سرمایه ها
در استان ما چه کسی یا چه کسانی طراحی این مسئله را به عهده داشته یا دارند ؟
صرف گفتن اینکه باید چهارمحال قطب گردشگری باشد کفایت می کند ؟
این مسئله بارها قبلا و در دولتهای قبلی هم مطرح بوده
نه سرمایه گذار خصوصی اجازه سرمایه گذاری دارد و نه دولت هزینه می کند . چه باید کرد با این اوضاع مشوش ؟!
هومان خاکپور گفته است:
۲۴ مرداد, ۱۳۹۳ در ساعت ۱۲:۰۴
جناب سعیدیفر عزیز
بنده با فرمایشات شما موافق هستم و متأسفانه پیشینه برنامهریزی و مدیریتهای گذشته به این نگرانیها دامن میزند. درست است تنها اعلام محور توسعه کافی نیست و یقینن باید زیرساختهای نرمافزاری که همان مطالعات آمایشی و اجرایی است و بسترهای سختافزاری که همان منابع مالی پایه است کاملا” ضروری است ولی فراموش نکنیم که در ۱۰ دولت قبلی همواره توسعه کشاورزی و باغداری و یا دامداری محورهای اصلی توسعه استان بودند که شوربختانه همین نگاههای غیرکارشناسی چنین سرنوشت نگران کنندهای را برای این دیار رقم زده است …
سعیدی فر گفته است:
۲۶ مرداد, ۱۳۹۳ در ساعت ۰۷:۱۱
جناب خاکپور
بزعم بنده جوشش مطالعه (اگر چه خود مطالعه هم هزینه بر است) باید از سمت استان باشد. هیچ گاه در سطح ملی و در پایتخت چنین برنامه ریزی ای برای استان ما صورت نخواهد گرفت، یا اگر بگیرد کامل نخواهد بود.
از این رو محققین و پژوهشگران استان باید وقت و همتی مصروف بدارند تا نتیجه ای موثر حاصل گردد و با زمینه موجود استان در این امر هماهنگ باشد. دل به سرمایه ملی نمی توان خوش کرد برای معجزه در استان. برنامه هایی باید تدوین گردد و سرمایه گذاران محلی برای اجرای طرح های توسعه ای دعوت شوند. لبته با ارائه طرح های توجیهی دقیق و قانع کننده. به امید فردای بهتر برای استان زیبای ما