پاسداشت آب در نامگذاری روز جهانی جهانگردی
بحران آب در جهان و افزایش شمار هشدارهای جهانی دانشمندان و جامعه علمی مراکز دانشگاهی و پژوهشی دنیا سبب شده است تا همه نهادهای بینالمللی نسبت به حفاظت و بهرهبرداری بهینه و اصولی از منابع آبی جهان حساس شوند. در همین راستا برای روز جهانی جهانگردی(۲۷ سپتامبر برابر با ۵ مهرماه)، شعار«گردشگری و آب: حفاظت از آینده مشترک» از سوی سازمان جهانی جهانگردی سازمان ملل متحد (UNWTO) انتخاب شده است. بدون شک بالا بردن آگاهی مردم و هوشیار نمودن مردم جهان در زمینه اهمیت و نقش جهانگردی در حوزه حفاظت از محیط زیست و پایداری بومشناختی جامعه جهانی در شمار اهداف مهم و راهبردی انتخاب این روز بوده است.
امروزه صنعت گردشگری از جایگاه قابل توجهای در اقتصاد جهانی برخوردار بوده و یکی از صنایع پررونق و پیشرو در بسیاری از کشورهای جهان بهحساب میآید. رونق و پایداری این صنعت مدیون زیرساختهای نرمافزاری و سختافزاری مورد نیاز است که یقینا” در کشورهای پیشرو بهصورت جدی در صدر اولویتهای کاری نهادهای متولی این حوزه قرار گرفته، در غیر این صورت توسعه چنین صنعتی، نهتنها پایدار نبوده بلکه منجر به تخریب منابع و محیط زیست خواهد شد. در صورتیکه زیرساختهای فرهنگی و رفاهی لازم فراهم نشده باشد، صنعت گردشگری میتواند به یک تهدید برای طبیعت و منابع آب و خاک کشور تبدیل شود.
رها سازی زباله در طبیعت و یا در کنار و داخل رودخانهها و چشمهها همواره به عنوان یکی از تهدیدهای جدی منابع آبی کشور مطرح بوده که به لحاظ وجود منابع آبی و رودخانههای پرشمار، این ناهنجاری زیست محیطی در برخی از مناطق کشور که سهم بیشتری از رودخانهها و چشمهها را داشته و نقش بیشتری در تولید آب کشور دارند، از اهمیت بیشتری برخوردار است. در سالهای اخیر به موازات توسعه و رونق گردشگری و حضور مسافران بیشتر در استانهای گردشگری کشور، متأسفانه روند رهاسازی زباله در طبیعت و در حاشیه رودخانهها و چشمههای به شدت افزایش یافته و اضافه بر آلودگی دیداری، نرخ آلودگی منابع آبی ناشی از زبالهها نیز در منطقه بهشکل نگران کنندهای شدت یافته و نگرانیهای زیادی را بابت توسعه گردشگری غیراصولی بوجود آورده است.
عدم توسعه زیرساختهای فرهنگی و رفاهی در حوزه گردشگری، علاوه بر خسارتهای محیطزیستی، آلودگی منابع آبی و تهدید حوزه بهداشت و سلامت مردم، مناظری نازیبا و نامناسب در حاشیه رودخانهها و تفرجگاهها بوجود آورده که به صورت مستقیم بر روی صنعت اکوتوریسم و توسعه پایدار آن در منطقه تأثیر میگذارد. صنعت گردشگری شاید تأثیر قابلتوجهای بر کمیت منابع آبی نداشته باشد اما بدون شک رفتارهای ناآگاهانه گردشگران میتواند خسارتهای جدی بر کیفیت منابع آبی وارد کند. بیشتر پسماندهای رها شده در حاشیه و داخل رودخانه و چشمهها، ظروف یکبار مضرف پلاستیکی بوده که اضافه بر آلودگی آبها و کاهش کیفیت منابع، حیات اکوسیستمهای رودخانهای و آبی را تحت تاثیر قرار داده و خساراتهای جبرانناپذیری را به موجودات آبزی این اکوسیستمها وارد میکند.
بازتابها:
– خبرگزاری مهر: گردشگری بدون زیرساختهای فرهنگی تهدید جدی برای محیط زیست است!
رضوان گفته است:
۷ مهر, ۱۳۹۲ در ساعت ۰۷:۱۴
سلام و سپاس از مطلبی که نوشتید.
دو نکته می خواستم به مطلب شما اضافه کنم . یکی اینکه بحمدالله چشمه هاو رودخانه ها در استان چهارمحال و بختیاری فراوان است و نمی شود برای همه آنها امکانات گردشگری فراهم کرد و شاید بهتر باشد که بکر بمانند. این فرهنگ مردم است که باید ارتقا پیدا کند و شروع آن بایستی از خود چهارمحالی ها باشد. اینکه گوشت و مرغ را در سرچشمه و رودخانه نشویند . بقایای آن را در محل رها نکنند و پسماندهای غیر پلاستیکی را دفن کنند.و پلاستیکی ها را از محل خارج کنند. از قدیم گفته اند که احترام امامزاده دست متولیش است.
هومان خاکپور گفته است:
۷ مهر, ۱۳۹۲ در ساعت ۰۹:۳۵
به رضوان:
ابتدا: من هم با گفته شما کاملن موافقم که مردم بومی و جوامع محلی بایستی خودشان در حفاظت از اکوسیستمهای آبیشان پیشگام باشند چراکه پایداری این اکوسیستمها تضمین کننده معیشت و حیات پایداری آنان در آن زیستبوم است و دقیقن همانطور که شما هم گفتهاید احترام امامزاده به متولیان آن است.
بعد: کسی انتظار ندارد زیرساختهای گردشگری و رفاهی در کنار تمامی چشمههای پرشمار مناطقی چون چهارمحال و بختیاری فراهم شود اما انتظار است در مناطقی که به عنوان سایتهای گردشگری و اکوتوریسمی توسط سازمان میراث فرهنگی معرفی شدهاند که تعداشان هم خیلی زیاد نیست(مانند آبشار آتشگاه، رودخانه کوهرنگ در محلهای دورک و آبشار عشق و یا حاشیه رودخانه زایندهرود و …) حداقل زیرساختهایی چون محلهای جمعآوری زباله و سرویسهای بهداشتی و . . . فراهم شود.
و آخر اینکه: براساس شوهد عینی و گزارشات نهادهای متولی، در سالهای اخیر به موازات احداث جاده خوزستان و افزایش شمار مسافران مناطق جنوبی و غالبن فلات مرکزی به استان، رهاسازی زباله و آلودگی اکوسیستمهای آبی استان روندی نگران کننده پیدا کرده است که قطعن شما هم موافقید که همه آن مربوط به کاهلی متولیان امامزادهها نیست! نه؟
الیاسی گفته است:
۷ مهر, ۱۳۹۲ در ساعت ۱۷:۳۵
باید شروع کرد.اقدامات اجرایی بسیار ناچیز و نا کافی ست. ست که شاید انقلابی لازم است. شاید کسی باید بیاید. و چقدر ناخوب است که همیشه منتظریم و کسی نمی اید………………
رضوان گفته است:
۸ مهر, ۱۳۹۲ در ساعت ۱۸:۴۷
بله فرمایش شما درست است . متاسفانه وضعیت سایتها خوب نیست اما گردشگری تقصیر را به گردن متولیان سایتها یعنی دهیاری ها می اندازد. این هفته بهانه خوبی برای درد دل کردن و ارتباط با گردشگری است. اگر نمی خواهند و یا نمی توانند اقدام جدی در آموزش دهیاری ها انجام دهند ، این مهم را به سمن ها واگذار کنند . در حاشیه چغاخور و جاده آن سطل زباله هست اما چه کسی سطلها را خالی می کند ؟! چند پیام زیست محیطی آنجا به چشم می خورد ؟!
مشکلات زیاد است و همه به نوعی درگیر هستند .