بیانیه انجمنهای محیطزیستی استان چهارمحال و بختیاری به مناسبت ثبت ملی دو مورد میراث شکار در فرهنگ بختیاری
بهدنبال انتشار خبرهای دو مورد ثبت ملی میراث شکار پرندگان و وحوش، تحت دو عنوان «میراث معنوی شکار» و «شکار کبک در فرهنگ بختیاری» در فهرست آثار ملی کشور، انجمنهای محیطزیستی استان چهارمحال و بختیاری در اقدامی مسئولانه و تحسینبرانگیز با انتشار بیانهای، این اقدام نابخردانه و طبیعتستیزانه اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان چهارمحال و بختیاری را بهلحاظ نادیده گرفته شدن تمامی آموزههای اخلاق محیطزیستی و توهین به فرهنگ غنی سرزمین بختیاری، محکوم کرده و از تمامی فعالان و دستاندرکاران حوزههای فرهنگی و محیطزیستی استان و کشور واکنشهای سزاواری را خواستار شدهاند.
متن کامل بیانیه:
خبر ثبت ۲ مورد میراث شکار در فهرست آثار ملی کشور بهنام فرهنگ بختیاری که تحت ۲ عنوان «میراث معنوی شکار در فرهنگ بختیاری» و «شکار کبک در فرهنگ بختیاری» در ۳ ماهه چهارم سال ۱۳۹۱؛ همه دوستداران محیطزیست و فرهیختگان فرهنگی سرزمین بختیاری را شگفتزده و نگران کرد.
درست است که بهلحاظ فرهنگ ایلی و معیشت مبتنی بر دامداری و کشاورزی و همچنین وجود پرشمار وحوش در منطقه بختیاری، بهمانند بسیاری از مناطق کشور شکارکردن راهی برای تأمین نیازهای غذایی مردمانش بوده است، اما حقیقت این است که حالا با ورود به دورهای که بهلحاظ کاهش شدید جمعیت وحوش و افزایش سطح آگاهیها و حساسیتهای محیط زیستی، دیگر اکثر فرزندان دیار بختیاری هم شکار و شکارچیگری را از شناسههای شجاعت و دلاوری مردانشان ندانسته و نهتنها به آن افتخار نکرده بلکه با تغییر اوضاع فرهنگی، از کشتار دیگر جانداران و فرهنگ شکار و شکارچیگری اظهار انزجار کرده و سطح همکاریهای آنها با نهادهای متولی محیطزیست نیز افزایش چشمگیری پیدا کرده است.
خبرهای منشر شده حکایت از آن دارد که اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان چهارمحال و بختیاری به بهانه پاسداشت شجاعتها و دلاوریهای مردان بختیاری و جایگاه شکارچیگری در این سرزمین، با نادیده گرفتن ملاحظات و آموزههای غیرقابلانکار اخلاق محیطزیستی، فرهنگ شکار و شکارچیگری را که در این سالها مورد انزجار اقوام و ملتهای اکثر نقاط جهان قرار گرفته است، بهنام فرهنگ بختیاری در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسانده است!
گفتنیاست که ثبت «شکار کبک» بهنام میراث فرهنگی بختیاری در حالی اتفاق افتاده است که؛ بهدنبال معرفی و انتخاب گونههای نماد جانوری استانهای کشور، کبکدری(طبق نامه شماره ۶۱۰۸/۳۲ مورخه ۸/۲/۸۷) به عنوان نماد جانوری استان چهارمحال و بختیاری از سوی سازمان حفاظت محیط زیست معرفی شده و بنابر اظهارات مسئولان اداره کل حفاظت محیط زیست استان و پژوهشهای میدانی صورت گرفته، جمعیت این پرنده در اثر شکار به شدت کاهش یافته و در شمار گونههای مورد تهدید تحت برنامههای شدید حفاظتی سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته است.
چنین است که ما اعضای انجمنهای محیطزیستی استان چهارمحال و بختیاری ضمن محکوم کردن این اقدامات ضد آموزههای اخلاق محیطزیستی و ضد فرهنگ سرزمین بختیاری، از تمامی دوستداران و فعالان محیطزیستی، فرهیختگان فرهنگیاجتماعی و دستاندرکاران حوزههای فرهنگی، اجتماعی و محیطزیستی استان و کشور میخواهیم تا با واکنشهای سزاوار به این ماجراها، اجازه ندهند چنین ضد ارزشیهایی در فهرست آثار ملی کشور بهنام سرزمین بختیاری با آن تنوعزیستی منحصر بهفرد، به ثبت برسد.
انجمنهای محیطزیستی استان چهارمحال و بختیاری:
انجمن محیطزیستی تسنیم بروجن، انجمن محیطزیستی فوژان سبز شهرکرد، انجمن محیطزیستی وحدت سبز فرخشهر،انجمن محیطزیستی دوستداران طبیعت بروجن،انجمن محیطزیستی حافظان طبیعت شیدا، انجمن محیطزیستی موج سبز، انجمن محیطزیستی نغمه سبز، انجمن محیطزیستی سرزمین مهر فارسان، انجمن محیطزیستی حافظان طبیعت شهرکرد
پی نوشت:
– به خوانندگان گرامی طبیعت بختیاری پیشنهاد میکنم یادداشت محمد درویش که با عنوان «ثبت کبککشی: رویداد تلخی که امید میپراکند!» در روزنامه اعتماد مورخ ۱۳ اسفند ۹۱ منتشر شده است را حتما” بخوانند.
– خبرگزاری مهر: جوابیه؛ توجیحات میراث فرهنگی چهارمحال و بختیاری در خصوص ثبت ملی دو پرونده شکار
– خبرگزاری ایرنا: شعار بخش گردشگری جشنواره همراه تهران اعلام شد
– خبرگزاری میراث فرهنگی: ثبت شکار کبک، تیرخلاص به طبیعت بختیاری!
دانش گفته است:
۱۳ اسفند, ۱۳۹۱ در ساعت ۰۹:۳۸
هومان جان, من عکسهارا که دیدم شوکه شده ام. باور کن بقدری حالم بد شده که بدنم میلرزد و نمیدانم چه بنویسم. فقط میتوانم بگویم این یک جنایت است. وقتی کشتن, معنی قتل میدهد. شکارچی هم یعنی شکارکُش, یعنی قاتل. به نظر من, تمام شکارچیان, قاتل هستند. شکارچی خوب و بد هم ندارد. فرقی هم نمیکند که یک آهو یا میش بیگناه زده است یا یک کبگ بیگناه. به نظر من بایستی به این شکارچیان به چشم یک قاتل بنگریم و رفتار کنیم. شاید از کرده ی خود پشیمان شوند.
دانش گفته است:
۱۳ اسفند, ۱۳۹۱ در ساعت ۱۱:۱۹
من بعنوان یک بختیاری که با هر نوع شکار, بشدت مخالفم, انزجار خود را از این کار بسیاز زشت بعنوان ثبت میراث فرهنگی بختیاری اعلام میدارم. به نظر من بانیان این ثبت ها یک کار “ضد فرهنگی” انجام داده اند, و چنین به نظر میرسد که قصد خراب کردن قوم بختیاری را داشته اند, زیرا دلاوری و شجاعت بختیاریهای غیور, به شکار نیست بلکه به عملیاتی بوده که در زمانهای ضروری و جلوگیری از خطر از هم پاشیدگی کشور, و مقابله با شورشیان, به فرمان خوانین و فرماندهان ایلات مختلف بختیاری به پا خاسته اند و از جان و دل فداکاریها کرده اند که شرح عملیات متهورانه آنها در کتب مخلف آمده است, وگرنه شکار حیوانات و پرندگان نه تنها در دیار بختیاری, بلکه در سایر نقاط ایران نیز وجود دارد و دلیلی نداشته که این کارهای ضد اخلاقی و ضد فرهنگی مربوط به شکار حیوانات بیگناه را بنام بختیاریها به ثبت برسانند.
من به نوبه ی خودم از بیانیه ی دوستان و سازمانهای محیط زیستی, که از این عمل ننگین اعلام انزجار کرده اند, پشتیبانی میکنم و برای زدودن این ثبت هاو لکه های سیاهی که ناجوانمردانه به فرهنگ بختیاری چسبانده اند, تلاش خواهم نمود.
مسیبی گفته است:
۱۳ اسفند, ۱۳۹۱ در ساعت ۲۱:۲۵
ثبت اثر چه فرقی دارد بزرگوار.ما باید از همه پتانسیل های موجود بهره ببریم .حال این ثبت یا کشتن است یا تخریب وتجاوز و…. باید متمایز بود.
نصرت اله.ت گفته است:
۱۳ اسفند, ۱۳۹۱ در ساعت ۲۲:۱۴
مهندس هومان گرامی
با درود به شما و همه طبیعت یاران
همه میدانیم که شکار و شکارچیگری نخستین گزینهی امرار معاش انسانهای اولیه در جنگل بوده است،گرچه آثار باقیمانده از آن دوران، در جوامع پیشرفته بشری به صورت تفنن و تفریح وجود دارد.
امروزه تلاش همهی فرهیختگان و دانشمندان متعهد آگاهی دادن به مردم و تعالی اخلاق و تلطیف روح و ارتقاء انسانیت است، که به طبع موجب فاصله گرفتن از خوی جنگلی انسان میشود.
نبش قبر تاریخ و انتخاب رگهی مدفون شدهی رسوبات درحال فراموش شدن «شکار» در قالب(میراث معنوی شکار در فرهنگ بختیاری) و بزرگنمایی و مترادف ساختن آن با شجاعت و دلاوری قومی و یا ملتی در دنیای امروز به صورت وصلهای ناجور و دور از شأن تمدن و سوابق تاریخی و اجتماعی کشورمان خواهد بود.
همانگونه که کشتار(=شکار) خرسهای سمیرم در سال گذشته باعث جریحهدار شدن افکار عمومی جهانی و شرمساری منِ نوعی شهروند ایرانی گردید.
امیدوارم متولیان محترم میراث فرهنگی و دیگر مسئولان دور اندیش استان چهارمحال و بختیاری فقط با نیم نگاهی به اطراف و تعداد انجمن های موجود زیست محیطی محل و پیامدهای ناخوشایند اقدام مذکور که در تعارض با موجودیت انجمن ها میباشد در تصمیم خود اندیشه و بازنگری نمایند.
نگاهی عمیق به «شعر صیاد» مهدی سهیلی شاید بتواند نقطهی عطفی در تغییر نگرش این قبیل گرایشات فکری باشد.
هومان خاکپور گفته است:
۱۳ اسفند, ۱۳۹۱ در ساعت ۲۲:۴۲
به دانش:
امیدوارم با کنارهم قرارگرفتن صداهای دوستداران طبیعت ایران و دیار بختیاری، شاهد حذف این دو اثر ناشایت از فهرست آثار ملی کشور باشیم.
ممنونم همراه همیشگی و باوفای طبیعت بختیاری
هومان خاکپور گفته است:
۱۳ اسفند, ۱۳۹۱ در ساعت ۲۲:۴۵
به مسیبی:
جناب مسیبی حقیقتش از قسمت اول نظرتون متعجب شدم و ارتباط قسمت دومش با موضوع را هم نفهیدم! احتمالن اشکال از دانش و نگاه من است …
هومان خاکپور گفته است:
۱۳ اسفند, ۱۳۹۱ در ساعت ۲۲:۴۷
به نصرت اله عزیز:
ممنون از مطلب هوشمندانهتان دوست عزیز
کارشناسی ارشد جنگلداری ایران گفته است:
۱۵ اسفند, ۱۳۹۱ در ساعت ۰۱:۵۵
با سلام و خسته نباشید خدمت مهندس خاکپور عزیز
امیدوارم این موضوع هر چه زودتر پیگیری و خبر خوش لغو این دو دسته گل را در وبسایتتان بخوانیم
سعید گفته است:
۲۹ تیر, ۱۳۹۲ در ساعت ۱۳:۲۶
بنام جان افرین
جان بخشیدن هنر مردان و زنان بزرگ است . از دیدن مواهب موجود در زندگی باید حض برد برای خوردن و رفع نیازهای جسمانی نعمت ها فراوانند به طبیعت احترام بگذاریم و حق حیات موجودات را محترم شماریم .
حق نگهدار
سید سعید افضلی گفته است:
۲۹ تیر, ۱۳۹۲ در ساعت ۱۳:۳۹
بنام جان افرین :
شکار در روزگار وفور نعمت چیزی جز ابزاری برای تخلیه عقده های درونی مرفهین بی درد و البته مستاصل از رهایی یافتن از چنگ درون پر اشوب شان نیست .خاک نفرت بپاشیم بر زیاده خواهی این عده و بوسه زنیم بر استان حافظان و دوستداران طبیعت گیاهان و وحوش بی ازار و چشم نواز . که :دنیا بدون روی ماه کبک و خرامیدن اهووشنای ماهی و غرش پلنگ دیدنی نیست حزن انگیز است …
هومان خاکپور گفته است:
۲۹ تیر, ۱۳۹۲ در ساعت ۱۵:۱۰
به سعید افضلی:
خوشحالم و بر چنین هموطنانی که اینگونه بهشایستگی حق حیات را برای همه موجودات میخواهند، افتخار میکنیم.
ممنون و زنده و پایا باشی دوست عزیز