در روزهای پایانی زمستان امسال – جمعه مورخ ۸۹/۱۲/۱۳ – خبر قتل عام ۴ نفر از محیط بانان سلحشور محیط زیست کردستان، نه تنها دوستداران و فعالان محیط زیست کشور بلکه همه هموطنان با شرفی را که تعلق خاطری به سرزمین مان دارند را اندوهگین کرد. پاسداران جان برکف طبیعت میهن مان که در اقدامی ناجوانمردانه و تأمل برانگیز در منطقه دوشان سنندج به طرز مظلومانه و غافلگیرانه توسط چندین نفر آدم کش به رگبار گلوله بسته شدند و خودرو آن ها به قعر دره فرستاده شد.

هر چند تاکنون اظهار نظر رسمی در خصوص قاتلین و انگیزه ی آن ها از این جنایت هولناک نشده است اما موضوعاتی چون تیر خلاص زدن به جنازه ها در کنار جاده، هدایت خودرو محیط بانان به ته دره، در حالت آماده شلیک نبودن اسلحه محیط بانان، سرقت نکردن تجهیزات آنان و خبر دادن خود مهاجمان؛ سئوالات زیادی را در اذهان عمومی ایجاد می کند! آیا ساختارهای اخلاقی جامعه مان آنچنان فروپاشیده است که سزای پاسداری از طبیعت را مرگی چنین مظلومانه می دهند و سربازان زمینش را به جرم دفاع از پایداری اکولوژی اش به شهادت می رسانند!؟

به راستی باور این حقیقت تلخ سخت است؛ اینکه تعداد محیط بانان کشته شده مان در سال جاری – یعنی سیاه ترین سال محیط زیست ایران – به ۶ نفر و تلفات انسانی در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی کشورمان در طول سه دهه اخیر به ۱۱۰ محیط بان و ۱۱ جنگلبان رسیده باشد!

نگارنده ضمن ابراز اندوه و تسلیت به خانواده های این ۴ محیط بان شهید، با پیوستن به ششمین موج سبز وبلاگستان فارسی، انجام اقدامات آسیب شناسی از سوی نهادهای متولی در راستای شناسایی عوامل مؤثر در روند رو به افزایش وقوع چنین جنایت های انسانی در عرصه های محیط زیست کشور را ضروری دانسته و سازمان حفاظت محیط زیست را ملزم به حمایت های معنوی و مادی از خانواده های این جان برکفان می داند.

……

تو اگر در تپش باغ ، خدا را دیدی همت کن

و بگو ماهی ها حوضشان بی آب است