۱۱ دیدگاه لـ یک مسابقه سبز در سیمای چهارمحال و بختیاری

1. 

   محمد درویش گفته است:

   ۸ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۰۸:۴۵

   تبریک می گویم. دستاورد مثبتی است. باشد که این رویه در دیگر مراکز استانی سیما هم تکرار شود.
   به نظرم پرسش ها باید در گام نخست ساده و ملموس باشد و منجر به افزایش آگاهی های مردم ساکن در استان چهارمحال بختیاری از توانمندی های بوم شناختی زادگاه شان باشد.
   درود …
2. 

   محمد سوزنچی گفته است:

   ۱۰ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۱:۵۴

   برنامه جالب و به نظر مفیدی می آید. سوالات را میتوانید در دسته بندی های سنی عنوان کنید و برای رده های مختلف سوالاتی مربوط به مشکلات آن رده را مد نظر قرار دهید.
   از طرفی طراحی سوالات باید در عین سادگی منتقل کننده آموزشهای پیرامون مسایل زیست محیطی باشد. که در این زمینه میتوانید از اساتید رشته تکنولوژی آموزش استفاده کنید.
3. 

   ضرابیان گفته است:

   ۱۰ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۲:۲۴

   درودبرشما
   این تصور که مشکل محیط زیست ما ظرفیت پایین فرهنگی وناآگاهی مردم است صحیح نیست .جلب مشارکت وحفاظت مشارکتی وقتی حاصل می شود که مدیران جامعه زمینه حضور ومشارکت واقعی مردم را در تمام عرصه های تصمیم گیری ومدیریتی فراهم کنند واعتماد را به جامعه بازگردانند. اقدام اداره منابع طبیعی وصداوسیما،ایجاد این باور درجامعه است که مردم مسبب اصلی تمام مشکلات هستند و شادمانی شما ودیگر دوستان ازاین اتفاق در واقع تایید کننده نظر فریب کارانه مدیران محترم است که جای تاسف دارد .
4. 

   نسترن خادمی گفته است:

   ۱۰ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۳:۵۴

   سلام آقای خاکپور عزیز. با آقای درویش موافق هستم.
   به نظرم اگر روند ابتدایی مسابقه به گونه ای باشد که ابتدا برای مردم بومی شناختی اولیه از زی گونگی و یا مناطق مهم و ارزشمند ایجاد شود گام مهمی هست.
5. 

   یک دوست گفته است:

   ۱۱ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۱:۱۹

   باسلام. اینکار توسط حفاظت محیط زیست و برخی دستگاه های دیگر در استان هم انجام شده است و دقیقا دیدگاههای عزیزان (دربالا) در طرح سوالات لحاظ شده است. اما آیا واقعا فقط ۱ برنامه ی چند دقیقه ای در شبکه استانی برای ارتقاء فرهنگ کافیست؟ …
6. 

   هومان خاکپور گفته است:

   ۱۱ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۱:۲۸

   به محمد سوزنچی:
   ممنون از راهنمایی هایت …
7. 

   هومان خاکپور گفته است:

   ۱۱ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۱:۳۴

   به ضرابیان:
   آیا در اینکه بخش عمده ای از خسارات وارده به منابع طبیعی ناشی از وابستگی شدید و عمدتا” غیر اصولی جوامع محلی است شما مخالفتی دارید؟ هرچند باور من هم این است که درصد بالایی از این وابستگی مازاد ناشی از نیازهای معیشتی است، نه سودجویی …
   در حال حاضر ظرفیت و توان دستگاه های منابع طبیعی و محیط زیست کشور نسبت به حجم وظایف حاکمیتی این دستگاه ها و لحاظ شرایط اشتغال در کشور، بسیار اندک است و اگر مشارکت حفاظتی مردم و جوامع محلی وجود نداشته باشد وضعیت پایداری این سرزمین روز به روز بدتر خواهد شد …
   درود
8. 

   هومان خاکپور گفته است:

   ۱۱ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۱:۳۷

   به نسترن خادمی:
   همینطور است … اولویت اول ما در برگزاری این مسابقه جلب مشارکت حداکثری مردم، خصوصا”جوامع محلی است و آموزش در اولویت دوم قرار دارد …
   ممنون بانو
9. 

   هومان خاکپور گفته است:

   ۱۱ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۲۱:۴۸

   به یک دوست:
   قطعن چنین برنامه های کافی نبوده و بایستی از تمامی ظرفیت های آموزشی و فرهنگی، رسانه ای، تبلیغاتی و مذهبی برای این ظرفیت سازی فرهنگی استفاده کرد …
   ممنون
10. 

    ضرابیان گفته است:

    ۱۵ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۰۰:۳۱

    درودبرشما
    مخالفتی درکارنیست ! تلاش شما ودیگردوستان مانند آقای محمدی و آقای درویش بسیار ارزشمند وقابل تقدیر می باشد . بنده تلاش می کنم دونکته بسیارمهم را یاد آوری کنم : اول، گناه تمام مشکلات اجتماعی را به گردن مردم انداختن ،بی انصافی و غیر اخلاقی وبه دور از واقعیت است . دوم، به دلیل شرایط خاص جامعه ما ، جزیره ای عمل کردن مارا به جایی نمی رساندومشکلی را حل نمی کند .
    عنایت بفرمایید : شما تلاش می کنید مشکل محیط زیست را به قول خودتان با فرهنگ سازی حل کنید ، پلیس سعی می کند مشکل ترافیک را با افزایش جریمه ها و بگیر وببند وافزایش محدوده طرح ترافیک وسیا ساکتی ! حل کند، سازمان ورزش فکر می کند با استخدام مربی خارجی باحقوق مبلیاردی می تواند فوتبال ما را به سطح جهانی برساند . اداره برق می خواهد با بابا برقی فرهنگ سازی کند واداره گاز با باباگازی ! پنداری مدیران محترم ما در یک کره دیگرآسمانی تحت نظارت مستقیم خداوند آموزش دیده اند وسپس مامور شده اند که ملت نادان وبی فرهنگ وبی سواد ایران را آدم ! کنند و طفلکی هاهرچه تلاش می کنند به نتیجه نمی رسند ! اگر این راه حل ها درست است پس چرا نتیجه ای نمی گیریم ؟ دلیل روشنی دارد : به ریشه مشکلات توجه نمی کنیم . توضیح می دهم :
    تمام اجزای تشکیل دهنده یک جامعه مانند حلقه های زنجیر به هم متصل هستند ویک حلقه تکمیلی بزرگ به نام حلقه مدیریت دوسر این زنجیر را به هم متصل می کند . در یک جامعه مردم سالار این حلقه ها از حرارت مطبوع : شادی ونشاط ، امید به آینده و اعتماد اجتماعی بالا برخوردارهستند . در یک چنین جامعه ای اگر مشکلی در یکی از حلقه ها ( مانند محیط زیست ) به وجود آید دیگر حلقه ها با کمک حلقه مدیریت ، مشکل را بسیار سریع برطرف می کنند . حال در یک جامعه حکومت سالار که مردم نقشی در مدیریت جامعه ندارند و حلقه تکمیلی مدیریت در کوره آتش فساد ، ندانم کاری ، خودکامگی وبی لیاقتی قراردارد ، دیگر حلقه ها تحت تاثیر حرارت آزار دهنده : نا امیدی ، بی اعتمادی اجتماعی ، افسردگی و غم واندوه قرار می گیرند وحرارت را به هم منتقل می کنند . در این شرایط چگونه می توان حرارت دریک حلقه را به صورت مستقل کنترل کرد ؟ امکان پذیر نیست . تنها راه حل ممکن این است که حلقه مدیریت از کوره آتش خارج شود واین درصورتی حاصل می شود که مردم بتوانند مدیریت جامعه را به دست گیرند .
    یادداشتی در این زمینه را در دیده بان کوهستان مطالعه بفرمایید . شادوپایدارباشید
11. 

    ضرابیان گفته است:

    ۱۵ اردیبهشت, ۱۳۹۰ در ساعت ۰۰:۳۷

    درودبرشما
    مخالفتی درکارنیست ! تلاش شما ودیگردوستان مانند آقای محمدی و آقای درویش بسیار ارزشمند وقابل تقدیر می باشد . بنده تلاش می کنم دونکته بسیارمهم را یاد آوری کنم : اول، گناه تمام مشکلات اجتماعی را به گردن مردم انداختن ،بی انصافی و غیر اخلاقی وبه دور از واقعیت است . دوم، به دلیل شرایط خاص جامعه ما ، جزیره ای عمل کردن مارا به جایی نمی رساندومشکلی را حل نمی کند .
    عنایت بفرمایید : شما تلاش می کنید مشکل محیط زیست را به قول خودتان با فرهنگ سازی حل کنید ، پلیس سعی می کند مشکل ترافیک را با افزایش جریمه ها و بگیر وببند وافزایش محدوده طرح ترافیک وسیا ساکتی ! حل کند، سازمان ورزش فکر می کند با استخدام مربی خارجی باحقوق مبلیاردی می تواند فوتبال ما را به سطح جهانی برساند . اداره برق می خواهد با بابا برقی فرهنگ سازی کند واداره گاز با باباگازی ! پنداری مدیران محترم ما در یک کره دیگرآسمانی تحت نظارت مستقیم خداوند آموزش دیده اند وسپس مامور شده اند که ملت نادان وبی فرهنگ وبی سواد ایران را آدم کنند و طفلکی هاهرچه تلاش می کنند به نتیجه نمی رسند ! اگر این راه حل ها درست است پس چرا نتیجه ای نمی گیریم ؟ دلیل روشنی دارد : به ریشه مشکلات توجه نمی کنیم . توضیح می دهم :
    تمام اجزای تشکیل دهنده یک جامعه مانند حلقه های زنجیر به هم متصل هستند ویک حلقه تکمیلی بزرگ به نام حلقه مدیریت دوسر این زنجیر را به هم متصل می کند . در یک جامعه مردم سالار این حلقه ها از حرارت مطبوع : شادی ونشاط ، امید به آینده و اعتماد اجتماعی بالا برخوردارهستند . در یک چنین جامعه ای اگر مشکلی در یکی از حلقه ها ( مانند محیط زیست ) به وجود آید دیگر حلقه ها با کمک حلقه مدیریت ، مشکل را بسیار سریع برطرف می کنند . حال در یک جامعه حکومت سالار که مردم نقشی در مدیریت جامعه ندارند و حلقه تکمیلی مدیریت در کوره آتش فساد ، ندانم کاری ، خودکامگی وبی لیاقتی قراردارد ، دیگر حلقه ها تحت تاثیر حرارت آزار دهنده : نا امیدی ، بی اعتمادی اجتماعی ، افسردگی و غم واندوه قرار می گیرند وحرارت را به هم منتقل می کنند . در این شرایط چگونه می توان حرارت دریک حلقه را به صورت مستقل کنترل کرد ؟ امکان پذیر نیست . تنها راه حل ممکن این است که حلقه مدیریت از کوره آتش خارج شود واین درصورتی حاصل می شود که مردم بتوانند مدیریت جامعه را به دست گیرند .
    یادداشتی در این زمینه را در دیده بان کوهستان مطالعه بفرمایید . شادوپایدارباشید